Sukces firmy Atari i jej sztandarowego produktu konsoli Atari 2600 VCS nie uszedł uwadze giganta na rynku zabawek, firmy Mattel Co. W 1976 roku Richard Chang, szef działu rozwoju w Mattel nawiązał współpracę z Glen’em Hightower’em z firmy APh Technology Consultants aby razem opracować konkurencyjny dla Atari 2600 produkt. W wyniku prowadzonych prac powstał projekt bazujący na szesnastobitowym procesorze firmy General Instruments !, niemal pod każdym względem przewyższający konkurencję. Mimo że konsolę zalicza się chronologicznie do "ery 8-bitowców", jej procesor mógł wykonywać instrukcje o długości 10 bitów (co pozwalało na aplikację większej liczby funkcji oraz potencjalne zwiększenie jej prędkości) i zapisywać informacje o długości 16 bitów.
Docelowo konsola miała być komputerem osobistym, stanowiący podstawę dla Intelligent Television czyli „inteligentnej telewizji”. Stąd się wzięła nazwa Intellivision.
Na samym początku planowano wypuszczenie na rynek tzw. Master Component będącego później dobrze znaną konsolą gier wideo. Dodatkową przystawkę rozbudowującą konsolę do komputera domowego (dodatkowa pamięć, klawiatura, wbudowany magnetofon) planowano sprzedawać w późniejszym terminie.
W 1979 roku przeprowadzono test sprzedażowy w miejscowości Fresno w Kaliforni, który zakończył się sporym sukcesem. Stąd w 1980 roku rozpoczęto sprzedaż konsoli w cenie 249 USD. Mimo iż Intellivision była droższa od najpopularniejszej wówczas Atari 2600, to bardzo szybko sprzedano całą pierwszą partię w liczbie 175 tys. sztuk.
Konsola była dostępna w kilku większych sieciach sklepowych w USA jako Sears Telegames Super Video Arcade, Radio Shack Tandyvision I lub GTE Sylvaniavision.
Z czasem Intellivision została nieoficjalnie nazwana konsolą dla dorosłych ze względu na gry jakie można było na nią kupić. Dużą popularnością cieszyły się gry hazardowe oraz sportowe. Poza tym do najlepszych gier na tą platformę zaliczane są Utopia, Astrosmash, Night Stalker i Burger Time.
Zapowiadana głośno na początku przystawka rozbudowująca konsolę do komputera domowego długo nie mogła doczekać się swojej premiery. Pod koniec 1981 roku w kilku sklepach zaprezentowano niewielką serią testową tego urządzenia, jednak ze względu na wysoką cenę spotkała się ze znikomą reakcją rynku. W 1982 roku firma Mattel Electronics wprowadziła na rynek odświeżoną i nieco przekonstruowaną drugą wersję konsoli nazwaną Intellivision II. W sumie do 1984 roku sprzedano nieco ponad 3 miliony sztuk Intellivision I/II.
Zapaść gier wideo w 1983 była nagłym krachem biznesu gier wideo, co spowodowało bankructwo wielu firm produkujących komputery domowe i konsole gier wideo w Ameryce Północnej pod koniec 1983 i na początku 1984. Doprowadziła ona do zakończenia drugiej generacji gier wideo.
Spowodowana tą zapaścią trzyletnia luka stopniowo zapełniała się nowymi produkcjami, ale brakowało znaczących osiągnięć w tej dziedzinie.
Czasem okres ten nazywany jest "zapaścią gier wideo w 1984", ponieważ to właśnie w 1984 efekty krachu stały się oczywiste dla konsumentów. Setki gier tworzonych z myślą o ich wydaniu w 1983 nie zostały w ogóle wyprodukowane. W roku 1983 ograniczono produkcję gier, bo plany zakładały zwiększenie ich sprzedaży rok później. W rezultacie ilość nowych gier wydanych w tamtym czasie nie była zbyt duża.
Zapaść gier wideo w 1983 była spowodowana głównie następującymi czynnikami:
• Bardzo agresywny marketing tanich komputerów domowych, głównie Commodore 64. Z przeprowadzonych badań rynku wynikało, że miliony konsumentów zmieniło swoje preferencje kupując więcej komputerów w podobnej cenie, co konsole.
• Wylew tytułów bardzo niskiej jakości połączony z wydaniem na Atari 2600 nieudanej gry E.T. i niezbyt udanej konwersji gry arcade Pac-Man.
• Programy informacyjne dotyczące problemów lat 1982-83, min. historia Atari, które zakopało pod ziemią tysiące kartridży z grą E.T. w Nowym Meksyku.
• Powzięcie decyzji przez czołowych producentów zabawek, że gry wideo są tylko krótkotrwałym hobby, a półki sklepowe mogą zostać zapełnione produktami o wyższej jakości.
Dane techniczne:
PROCESOR: General Instruments CP-1610 pracujący z częstotliwością 0,895 MHz
Układy wspomagające: AY-3-8919 (procesor graficzny), AY-3-8914 (procesor dźwięku)
PAMIĘĆ: 1352 B RAM (szesnastobitowa), 7168 B System ROM (dziesięciobitowa), 240 B RAM (ośmiobitowa pamięć podręczna)
GRAFIKA: rozdzielczość 192x160 pikseli w 16 kolorach, do 8 sprite’ów;
DŹWIĘK: 3 niezależne kanały + generator szumów
GRY: ponad 130 gier wyprodukowanych łącznie
INNE: wbudowany zasilacz, dostępny syntezator mowy, klawiatura zewnętrzna
CENA: 299 USD (w USA, w 1980)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz