Atari 2600 to konsola do gier wideo, produkowana od roku 1977. Była jedną z pierwszych konsol, które używały wymiennych modułów z grami tzw. kartridży, zamiast wbudowania na stałe jednej lub więcej gier oraz działających w oparciu procesor sterujący. Rozwiązanie to zostało po raz pierwszy wykorzystane w konsoli Fairchild Video Entertainment System (w nieco inny sposób) w 1976.
W USA i Europie konsola była sprzedawana do roku 1989, a w Azji do wczesnych lat 90. Przez ten czas wyprodukowano około 25 milionów sztuk ! Liczba stworzonych gier przekroczyła 900.
Początkowo znana jako Atari VCS (Video Computer System); nazwa Atari 2600 została po raz pierwszy użyta w roku 1982 po wprowadzeniu na rynek bardziej zaawansowanej konsoli Atari 5200 (której nazwa powstała poprzez przemnożenie 2600x2, czyli teoretycznie 2x więcej zabawy).
Wykonana była z czarnego tworzywa sztucznego i kształtami przypominała organki elektroniczne ;-). Występowała w kilku wersjach wizualnych, choć parametry techniczne były takie same. Była również wiele razy klonowana, ostatnio jako model Flashback z wbudowanym na stałe zestawem gier.
Na Atari 2600 wyszły tak znane klasyczne i kultowe hity jak:
• Donkey Kong
• Mario Bros.
• Pitfall
• Pac-Man
• Space Invaders
• Pole Position
Pojawiła się również gra, która powszechnie uważana jest za najgorszą w historii, w dodatku odpowiedzialną w dużej części za wielką zapaść w branży gier wideo w 1983 roku. Chodzi o grę E.T. the Extra-Terrestrial – makabryczne doznanie dla gracza.
Konsola zawierała przełączniki, przyciski oraz gniazda niezbędne do obsługi. Na płycie czołowej znajdowały się dwa przełączniki POWER i TV TYPE. Pierwszy włączał zasilanie, natomiast drugi przełączał tryby pracy - kolorowy, czarno-biały. Obok wspomnianych przełączników znajdowało się gniazdo, w które wkładany był moduł pamięci EPROM z grami. Było ono tak skonstruowane, że kartridż można było włożyć tylko w prawidłowy sposób. Tuż obok znajdowały się dwa przyciski: SELECT służący do wybierania wariantów gry i RESET, którego naciśnięcie powodowało rozpoczęcie gry od początku.
Na ściance tylnej znajdowały się dwa gniazda przeznaczone do podłączenia manipulatorów, gniazdo zasilania, dwa przełączniki poziomów trudności DIFFICULTY A B (dla każdego gracza osobny przełącznik). Na wspomnianej ściance znajdowało się także gniazdo RF, do którego podłączało się telewizor. Ułatwieniem w dostrojeniu konsoli był przełącznik CHANNEL zamieniający kanały pracy modulatora - z 2 na 3.
Zmiana gier odbywała się przez wyłączenie i ponowne włączenie konsoli, co nie było teoretycznie obojętne dla układów scalonych.
Gry nie były zbytnio wystrzałowe, rzec by można wręcz przestarzałe graficznie, lecz na pewno lepsze od znanego Ponga. Ich opracowanie graficzne (na poziomie Atari 400 lub Commodore VIC-20) i dźwiękowe przypominało proste automaty, jakie dotarły do Polski na początku lat osiemdziesiątych.
Sercem Atari 2600 był mikroprocesor MOS 6507 taktowany zegarem o częstotliwości 1.19 MHz. W wewnątrz obudowy nie było żadnych układów specjalizowanych (oprócz procesora), a jedynie dwa dosyć często stosowane uniwersalne porty szertegowe: 6532 i 6526 (montowany w C-64). Nie ma również oddzielnej pamięci RAM. W praktyce 2600 posiada 128 bajtów pamięci RAM (!) zawartej w układzie 6532.
Ponieważ mikroprocesor 6507 jest zubożoną wersją 6502, może on zaadresować bezpośrednio tylko 8 KB pamięci, a więc typowa gra nie może przekroczyć objętości 8 KB. Również z tego powodu nie jest możliwe wykorzystywanie gier zawartych na modułach od Atari XL/XE.
Manipulatory były proste i dość nietrwałe. Niektóre gry wymagały ich wersji analogowych – paddle.
Dane techniczne
• procesor: 8-bitowy MOS Technology 6507 z zegarem 1,19 MHz
• procesor audio i wideo: TIA (Television Interface Adapter), rozdzielczość 160x102, 128 kolorów (16 kolorów każdy o 8 poziomach intensywności, w praktyce 121 różnych dla NTSC, 114 dla PAL), 2-kanałowy dźwięk mono
• RAM: 128 bajtów (dodatkowo do 256 bajtów wbudowanych w moduł z grą)
• ROM (moduł z grą): maksimum 8 KB-w praktyce 4 (możliwość zwiększenia pojemności do 32 kB przez stronicowanie pamięci)
• 2 gniazda DB9 (które przez to stały się standardem w innych tego typu urządzeniach i komputerach osobistych) do podłączenia dżojstika z jednym przyciskiem lub innych kontrolerów
• 6 (w oryginalnej wersji) przełączników: zasilanie, obraz mono/kolor, poziom trudności dla każdego gracza (A lub B), Select, Reset; znaczenie przełączników mogło być zmieniane przez gry (oprócz wyłącznika zasilania), w późniejszych modelach przełączniki trudności zostały zminimalizowane i przeniesione na tył obudowy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz