Magnavox Odyssey

Pierwszy na świecie system gier wideo. Projektantem konsoli był Ralph Baer, praktyczne prace projektowe nad systemem gier prowadzić zaczął w roku 1967. Wpadł on na pomysł wykorzystania telewizora do gier latem roku 1966, jako ówczesny pracownik Sanders Associates Inc. 01 września1967 roku, na czterech kartkach, Ralph opisał proste założenia swojego pomysłu, pięć dni później przygotował diagram przedstawiający sposób działania systemu gier dla dwóch osób. Przez kilka lat ulepszał i dodawał nowe pomysły do finalnego urządzenia. W jego początkowym założeniu gry miały być wbudowane w telewizor, dzięki czemu firma mogła znacznie odróżnić się od innych producentów telewizorów, ale kierownictwo firmy nie zgodziło się na to rozwiązanie. 3 Maja 1971 została podpisana umowa z Magnavox na produkcję konsoli. W marcu 1972 Odyssey Magnavox był już gotów do zaprezentowania i dostarczenia dla grupy dealerów Magnavox w Stanach Zjednoczonych. Do końca tegoż roku sprzedano niemalże 100.000 sztuk Odyssey'a. Do roku 1975 wyprodukowano i sprzedano 360.000 sztuk konsoli. W telewizyjne reklamy konsoli zaangażowano m.in. Franka Sinatrę. Magnavox Odyssey był sprzedawany przez trzy lata w cenie początkowej 100 USD, a później 69 USD.
Sprzedaż konsoli została zakończona w roku 1975, aczkolwiek ostatni klon Odyssey'a pod nazwą Kanal 34, sprzedawany był jeszcze w roku 1976. Obecnie znanych jest 16 wersji konsoli, w tym także klony produkowane m.in. w Portugalii i Argentynie. Problemy ze sprzedażą Magnavox Odyssey były spowodowane słabym marketingiem oraz niesłuszną opinią iż konsola będzie pracowała tylko z telewizorami marki Magnavox (wynikającą z pierwszych założeń autora, które zostały źle zinterpretowane przez media)). By uniknąć tego problemu nieco później debiutujący Pong, firmy Atari, zawierał na opakowaniu komunikat wskazujący, że konsola pracuje z każdym z dostępnych telewizorów.
Istotnym faktem dla Magnavox było posiadanie pierwszego patentu na gry wideo obejmujące szereg rodzajów gier typu tenis. Dzięki temu firma mogła zarabiać miliony dolarów pobierając opłaty licencyjne oraz odszkodowania za naruszenia praw. Jedną z większych takich opłat musiała zapłacić firma Atari w kwocie 700.000 USD, chcąc sprzedawać grę PONG.
Magnavox Odyssey posiadał kartridże, które jednak nie miały wiele wspólnego z nieco później produkowanymi kartridżami, bowiem nie zawierały one pamięci typu ROM lub innych typowych dla tego nośnika danych elementów. Wewnątrz kartridża umieszczone była płytka z nadrukowanymi ścieżkami, stanowiącymi mechaniczne mostki pozwalające na różną konfigurację wyświetlanych elementów. Inne ustawienie piłki, rakietek graczy wraz z specjalnymi nakładkami na telewizor, dawały złudzenie wielu gier.
Magnavox Osyssey nie posiadał początkowo żadnego procesora, systemu liczenia wyników, nie wyświetlał kilku kolorów (tylko cz-b) i nie miał układu dźwiękowego. System składał się zaledwie z 40 diod i tyleż samo tranzystorów. Na konsoli w różnych jej wersjach można było zagrać łącznie w 12 gier, stanowiących odmianę tenisa, hokeja i odbijania piłki od ściany. Wersja przeznaczona na eksport posiadała tylko 10 gier do wyboru. Dodatkowe 6 gier zostało wydanych jeszcze w roku 1972. Następne 4 ukazały się w rok później, wiadomo także o 4 grach które powstały dla wersji "Shooting Gallery" z pistoletem. Gra Percepts była dostępna za darmo dla posiadaczy konsoli, którzy poprzez pocztę zarejestrowali się i wysłali specjalny kupon. Ostatnią wydaną grą był Soccer, który ukazał się w Europie jako zamiennik dla gry Football. Dodatkowe gry dostępne był w cenie 19,95 USD, oprócz kartridża wraz z grą w zestawach były dostarczane nakładki na telewizor, instrukcje do gry oraz czasami specjalne karty i inne elementy uatrakcyjniające zakup. Specjalne nakładki na odbiornik telewizyjny nadrabiały fakt, że system mógł wyświetlać tylko pionową kreskę, kropkę dla piłki oraz dwie krótkie kreski symbolizujące rakietki graczy (tenisistów). Ciekawie prezentowały się również analogowe kontrolery z wbudowanym potencjometrem, w których obracało się okrągłą tarczę nadając ruch kresce na ekranie, dzięki temu można było kontrolować prędkość przesuwania się rakietki w górę i dół ekranu. Z uwagi na brak jakiegokolwiek zliczania punktów, gracze zmuszeni byli do zapisywania wyników na kartce. Marzenie tamtych czasów – dziś mocno archaiczne. W późniejszych wersjach wprowadzono procesor sterujący General Instruments AY-3-8500, prosty dźwięk oraz automatyczne zliczanie punktów, co uatrakcyjniło rozrywkę i unowocześniło nieco konsolę.
Warto zauważyć iż wersja europejska konsoli jest dziś znacznie trudniejsza do zdobycia przez kolekcjonerów, zaś zasadniczą różnicą pomiędzy nią a wersją USA, stanowi inna konfiguracja gier. Magnavox Odyssey eksportowany był głównie do takich krajów jak Niemcy, Francja i Wielka Brytania.