Na rynku pojawił się mikroprocesor Intel 8086 (mający aż 29000 tranzystorów). Obsługiwał magistrale ośmiobitowe, ale architektura wewnętrzna była szesnastobitowa z 24. bitową szyną adresową, dzięki czemu mógł korzystać z 1 MB pamięci i współpracować z tanimi peryferiami. Był taktowany początkowo częstotliwością 4,77 MHz (późniejsze wersje - 8, 10, a nawet 12 MHz).
W komputerach IBM PC można było, w celu zwiększenia szybkości wykonywania operacji arytmetycznych, zainstalować dodatkowy koprocesor 8087.
Początkowa cena wynosiła aż 360 USD.
Gdy w maju 1976 roku rozpoczynały się prace nad 8086, szefowie Intela nie przypuszczali, że wywrą one tak olbrzymie wpływ na cały świat IT. Były one bowiem traktowane jako przejściowy projekt. Firma pokładała wówczas swoje największe nadzieje w zupełnie różnym od 8086 i znacznie bardziej zaawansowanym układzie 8800 (trafił później na rynek jako iAPX 432). Pozycja firmy została zagrożona przez przedsiębiorstwo Zilog, założone przez byłych inżynierów Intela. W lipcu 1976 roku Zilog wypuścił na rynek procesor Z80, który szybko zdobył rynek mikroprocesorów średniej klasy. Z80 był klonem intelowskiego 8080 - układu, który rozpoczął epokę komputerów osobistych.
Wybór 8086 dla IBM PC sprawił, że Intel wyrósł na światowego potentata w dziedzinie mikroprocesorów.
Wkrótce komputery zgodne z IBM PC opanowały świat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz