NASA rozpoczęła w 1959 roku prace nad skomputeryzowanym systemem obsługi lotów orbitalnych programu Mercury. Głównym wykonawcą został IBM. System zapewniał obliczenia parametrów manewrów orbitalnych, opracowywanie odebranych danych telemetrycznych i obsługę wielu stanowisk roboczych kontrolerów naziemnych - wszystko w czasie rzeczywistym. Opracowanie dużego systemu, złożonego z wielu wspólnie pracujących komputerów różnych typów, urządzeń telekomunikacyjnych i diagnostycznych, miało wielkie znaczenie dla późniejszych prac nad sieciami komputerowymi. Wiele z zastosowanych wówczas technik jest w użyciu do dziś. Pionierski charakter miało także opracowanie i zastosowanie równoległej pracy systemu rezerwowego. Zabezpieczenie było podwójne: w razie awarii obu systemów pozostawał jeszcze uproszczony system awaryjny, mogący realizować najniezbędniejsze funkcje.
Między innymi w oparciu o ten projekt zbudowano IBM 709 - ostatni seryjny komputer lampowy, zbudowany z 20000 lamp elektronowych. Model 709 był szeroko wykorzystywany przez NASA i siły powietrzne USA. Później był on produkowany w wersji tranzystorowej jako IBM 7090 (20000 tranzystorów). Wersja wojskowa, przeznaczona dla systemu wczesnego ostrzegania BMEWS (Ballistic Missile Early Warning System) używała trzech mniejszych (ciekawe :-)) maszyn IBM 1410 do obsługi kanałów wejścia i wyjścia.
Zdjęcie pochodzi z archiwum firmy IBM
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz