Na zdjęciu Acorn Electron z dodatkowymi modułami rozszerzeń.
Powstanie komputera Acorn Electron jest efektem sukcesu, jaki firma odniosła w Wielkiej Brytanii z modelem BBC, który świetnie sprzedawał się na rynku edukacyjnym, trafiając do szkół. Acorn Electron jest w rzeczywistości okrojonym modelem BBC-B z zachowaną częściową zgodnością programową.
Celem firmy była sprzedaż taniego modelu, dostępnego poniżej 200 funtów, który mógłby zdyskredytować popularność ZX Spectrum. Ten zamiar się nie powiódł.
Brakowało nowego oprogramowania, był też problemy ze specjalizowanym układem ULA, będącym sercem komputera, odpowiedzialnym za obraz, dźwięk i operacje we/wy.
Możliwości graficzne komputera były bardzo kuszące. Był on w stanie wyświetlić 80 kolumn tekstu i grafikę w rozdzielczości do 640 x 256 pikseli przy 2 kolorach.
Nie pomogły dodatkowe akcje promocyjne i wprowadzenie do sprzedaży modułu Plus 1, który rozszerzał Acorn Electron o 2 porty kartridża, gniazdo joysticka, port drukarki Centronics. Powstały też inne rozszerzenia:
- Plus 3 - moduł sprzętowy z dwiema stacjami dysków 3½” z kontrolerem WD1770 i własną pamięcią ROM
- Advanced Plus 3 - kartridż do modułu Plus 1 z kontrolerem stacji dysków oraz możliwością wykorzystania stacji 5¼” z BBC Micro lub stacji 3½” podwójnej gęstości
- Slogger/Elektuur Turbo Board - w założeniu karta miała omijać problemy ze zwalnianiem komputera podczas odwołań układu ULA do pamięci, w praktyce powodowała 2% niezgodność z istniejącym oprogramowaniem i minimalny efekt przyspieszenia. Firma Acorn również projektowała podobne rozwiązanie, gdyż część trybów graficznych w wersji standardowej działało zbyt wolno. Na pomyśle jednak się skończyło.
- Slogger Master RAM Board - karta zwiększała ilość dostępnej pamięci i miała być przydatna w oprogramowaniu użytkowym; później firma dołączała ją do każdego egzemplarza jako wyposażenie promocyjne
- Jafa Systems Mode 7 Display Unit - karta, która włączała w modelu Electron tryb wyświetlania teletekstowy, który miał Acorn BBC Micro, a który bardzo oszczędnie korzystał z pamięci. Korzystało z niego wiele programów dla modelu BBC Micro. Wprowadzono dwa rozwiązania dla trybu 7, z których pierwsze było niezbyt udane.
Komputer był znany praktycznie wyłącznie w Wielkiej Brytanii (niewielkie ilości we Francji i innych krajach). W pewnym momencie był trzecim najlepiej sprzedającym się mikrokomputerem na Wyspach Brytyjskich.
Dane techniczne:
CPU:MOS 6502A, 1 MHz
Koprocesor: specjalizowany układ ULA
RAM: 32 KB
ROM: 32 KB (z rozszerzonym językiem Basic i Assemblerem)
Grafika: tekst - 20 x 32, 40 x 25, 40 x 32, 80 x 25, 80 x 32; wideo - 160 x 256 (4 lub 16 kolorów), 320 x 256 (2 lub 4 kolory), 640 x 256 (2 kolory); paleta 8 kolorów + 8 efektów migotania każdego z nich
Dźwięk: 1 kanał dźwiękowy + 1 kanał białego szumu, 7 oktaw. W praktyce istniała możliwość wirtualnego mapowania 3 kanałów dźwięku za pomocą jednego kanału sprzętowego; wbudowany głośnik
Cena początkowa: 199 funtów (Wielka Brytania, 1983); 2950 FF (Francja, 1984)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz